' Π λ έ ι μ ο μ π ι λ '
Και μετά ήρθαν τα παιδιά.
Τότε κατάλαβα:
‘το παιχνίδι δε το σταματά ούτε ο πόλεμος ο ίδιος’.
Μέσα στα ερείπια έτρεχαν,
κρυβόντουσαν πίσω από φράχτες με αίμα.
Ανέμελα ψάχναν’ τους φίλους τους.
Πηδώντας, φωνάζοντας τη νίκη.
«Σ’ έπιασα!»
Παίζανε πόλεμο στα ψέματα
κάναν’ τη βία αθώα.
Η μέρα έδυε, κι αυτά πυροβολούσαν τρύπες
πετροβολούσαν σύννεφα.
Κόβαν’ τα πόδια σκύλων.
Κύριε!
Στ’ αλήθεια παίζαν’ πόλεμο.
Πόλεμο στο πόλεμο,
βία στη βία.
Τότε κατάλαβα:
‘το πόλεμο δεν το σταματούν ούτε τα παιδιά τα ίδια’.
