Ο λιποτάκτης
.
.
...
..
.
.
Ένας τυφλός συγκρούεται με μια κολώνα.
Εκλογολόγοι με ουρά, θα βρω τους αδελφούς μου.
Συφορά, συφορά.
Που πήγανε τα πούπουλα; Φαντάσματα μουσείων κι όρνιθες.
Έκτοτε το μαξιλάρι κούφιο.
Κατά κει τα δυο φορεία προχωρούν, του Κουροσάβα έργο.
Ντιβάνι στον αυχένα, τι τα θες.
Ο χρόνος πισωπάτησε, η ταξική μου βία, μέσα σε ιπτάμενα λεωφορεία.
Κλοπή!
Κάτω στη ποταμόσκαλα, ίσως εκεί.
Γύρω από τη θάλασσα της Αττικής,
Ίσως αυτός ο Ιταλός που κουβαλά κλαδί ελιάς.
Ο Ποσειδώνας τι θεός. Εωσότου, δεν είμαι λυρικός.
Θα βρω τους αδελφούς μου.
Ως τότε θα κρατώ μαντίλι, μάντιλο, μαντίλα.
Το σβήνω αυτό.
Ως τότε θα κλαίω.
Δεν είμαι λυρικός, ένα ερωτικό τρίγωνο.
