στους ήχους του νερού

βγαίνουν καπνοί

το τρένο εκτροχιάζεται

ακούω επιζώντες

ο υδρατμός συσπάται

καθώς γεννάται

ο φόβος μη χαθώ

και στροβιλίζομαι

να κινδυνεύω

μη και φαγωθώ

απ’ τα πτερύγια

-τα βλέπω-

όπως στιλπνά

κι αχνίζουνε

να με χαράζουν

σε υδρόγειο

στο ντους

σ’ ένα στροβιλισμό

τo νερο

με το νερό νοθεύετε

εκεί,

ο θάνατος

με θάνατο αγιάζει


ψιμύθιο


η γόβα στη λάσπη

ζαρώνει

υπόγεια
σκουλήκια


και το κορμί του φιδιού

κούφιο είναι
αλλά
σκοτώνει



δεν είσαι άοπλος
του φόβου το στομάχι βρες,

και τρύπατο

πάρτο στα δόντια


-ποιός έχεις δόντια;
-έχει και δύναμη
.

στη ζωή μου δε κουράστηκα
ένα το μεροκάματο
κι αυτό μ' ακρωτηρίασε

φίλος δε με πλησίασε
μονάχα ένας παραγιός
γιώργο τον έλεγαν;

και κόσμο εγώ δε γνώρισα
ένα ταξίδι έκαμα μονάχα
άτυχος στάθηκα: σ' αυτό ναυάγησα

κι ούτ' ερωτεύτηκα πολλάκις
μία μόνο φορά
μονάχα ένα πρόσωπο.

Το ίδιο πρόσωπο
εφτά
φορές




θέλω να πετάξουμε αετό, του είπε
.
...μια ουρά

κρεμάσαν στο λαιμό

-αποκόμματα εφημερίδων

αναγγελίες γάμων

κι όλα τα μνημόσυνα-

.

πήγαν στο λόφο

πήδηξαν

ίδιοι αετοί

.που πέσαν

.

τη Δευτέρα τους.


...