Τέρατα τα βουνά
κι οι άνθρωποι μια στάλα.
Στο Στάλινγκραντ χορεύανε παλιά
στην Αττική πέρνουνε πρέζα.
Κι είδα τα στήθη τοξικομανή
σα τα ψηλά βουνά
που χουνε μέσα τη δροσιά
κι όταν του λες: φίλε διψώ
συντροφικά ανοίγει το πουκάμισο
πίσω από τη Πειραιώς.
Ιδού ο Στάζων.
Τέρατα τα βουνά
κι οι άνθρωποι μια τσιμουδιά τους.
.

-Η νοσοκόμα-

Η βάρδια της τελείωσε. Έφυγε από το νοσοκομείο εχοντας στη τσέπη ωοθήκες. Άλλωστε - θεός φυλάξει΄- γνώριζε καλά πως πατά απάνω στους πρόποδες της ιστορίας. Φτάνοντας σπίτι έβαλε αμέσως πράσινο τσάι. Κοίταξε στο παράθυρο, κι από την απέναντι πολυκατοικία μία νεαρή τίναζε ένα άσπρο σεντόνι στη χούφτα του ανέμου.

Ας ήταν μια φορά
να μην υπήρχε νόημα
κι όλο το σύμπαν μου
ας σπάραζε
μες του χιονιά
τα δόντια.
.
( Γιατί θα κρύωνα. )
.

Στην εποχή του πάταγου
το γάντι του γκρουπιέρη είναι πιο λευκό από ποτέ.

Ας μην ποντάρουμε για μια φορά
κι αφήστε τη ρουλέτα να ΓΥΡΝΑΕΙ.














samson rakas 05'


νάτοι οι αχθοφόροι, νάτοι
που μας κουβαλούν τα θαύματα
μέσα σε φιδόδερμα σακιά

κοίτα τους πως πλησιάζουν
μες στο ημισφαίριο της νύχτας
πληγωμένοι σαν μου μοιάζουν

έχουν μαχαιριές στη πλάτη
ω θεέ μου λίγο αλάτι
ρίξε τους στη θάλασσα
μη χαθούν τα θαύματα

νάτοι οι αχθοφόροι, νάτοι
που ν’ γεμάτοι τραύματα
και χουν γείρει σιωπηλά

πως μυρίζει η εκκλησιά;
πίσω από τη χαρά ο χάρος
και στο θάνατο χορό

τραγουδούν οι αχθοφόροι,
νάτοι, νάτοι..
τραγουδούν και φτάνουν
μουλιασμένοι από χαρά.


...