Το σώμα σου κολλά
σ' ένα ολόσωμο σεντόνι
και πλάθεται ακέραιη
η προτομή σου.

μόνο ένα χρατς/χρουτς
αποκαλύπτεται στον έξω κόσμο
καθώς οι βλεφαρίδες σου
ανοίγουνε εντός

κι ο ήχος μοιάζει όμοια
μ' ένα χαρτί που σκίζετε
απαλά
με ένα χρατς
χρουτς.

τα σκέπαστρα σε τρίβουνε

τα μάτια σου,
δύο οι χαρτοκόπτες

που γράφτηκες;
τι είσαι πια;


σε λέω χρουτς.
λέγε με χρατς

.
σ ένα χωρίο τ ουρανού κρεμόμασταν ωσότου τα σκοινιά να σπάσουν
και ξέφτυσαν σ έναν πορτοκαλί ουρανό που έμεινε να τον κοιτούμε
καθώς αυτός μάς ξέβραζε


τα σύννεφα μάς έκρυψαν δεν έχει η πτώση μπούσουλα
πουλιά, αερόστατα, πού να σε φανταστώ;
.
μαύρες κουκκίδες στο κενό, οντότητες,
.
δυο-πιθανότητες με σάλια



αρχίζει τελετή
ο τοξοβόλος σπάει το βέλος στα δυο
το δυσκολεύει βάσει σχεδίου
παίρνει λοιπόν κάγκελο ψυχιατρείου

μια λόγχη που με σημαδεύει
πρέπει να ισορροπήσω πάση θυσία, πάση.


χτυπάει τρεις στη καμπάνα τ ουρανού

χάνω την ακινησία μου

τη βάζω στο κεφάλι κι αδρανώ όσο μπορώ
ο τοξοβόλος ξαναπαίρνει θέση
μάχης στο κέντρο της πλατείας
Εύστοχος


η ανάσα σκορπίστηκε στον αιθέρα

διαλύθηκε σε χίλια κομμάτια
χαμογελάσαμε κι οι δυο

ήταν η πρώτη μέρα γράψανε στο ιερό βιβλίο

η μέρα που γεννήθηκε ο άνθρωπος

ανόθευτη μέρα


χίλιοι άνθρωποι κραυγάζαν λεύτερα

δεύτε λάβετε λέπια

δεύτε λάβετε λέπια


μέσα σ αυτούς ήταν κι ένας ωχρός

που η φωνή δε του βγαινε

τον ονομάσανε καντίνσκυ

το θυμάμε σαν τώρα.

Βασίλι Καντίνσκυ.


Μπράιτον 8.7.06

Η διαίρεση

το μόνιασμα θα ρθει σαν πανωσέντονο

στα κάτοπτρα της νύχτας θα ριχτεί
και να μας συσκοτίσει


ο σκοπευτής θα αστοχεί
συντρόφους του σκοτώνει;
τoυς συντρόφους του σκοτώνει

Οι φίλοι του θα πέσουν κατά γης
σώματα και σπαρτά γλυφά
- μοτίβα παπαρούνας
-

και τότε θ' αντικρίσει τα βουνά
σα νιόφερτα ως άρτιος
μές της διαίρεσης τον κάμπο


τι είναι τα βουνά θα πει:
σκιές που δεν προκλήθηκαν
ίσκιοι δίχως σημαίνον

...