Αθανατώ

Μες στα κουφάρια του ευκάλυπτου ο θάνατος καραδοκεί, εκεί θ' ανταμωθούμε.

Δίπλα από σταχτένια νυφικά που άφησε μια ψυχοκόρη και τα κατούρησαν στοιχιά τα φόρεσαν, για πλάκα, αντάρτες.

Είναι ο ευκάλυπτος θνητός;

Όταν στις ράχες του θα κοιμηθούν όλοι οι κουρασμένοι για να 'χουν να ξεχνούν τ' αξέχαστα μαντάτα.

Κι άλλοι στις ρίζες του θα ξαγρυπνούν, να σκάβουνε για μυστικά, για ξόρκια και μαγγανικά που έθαψαν δυο μάγισσες πουτάνες.

Και μάνες είδα να τον καταριούνται. Γονατιστές ν' αγγίζουνε τον κρεμασμένο. Πόσοι πρωτότοκοι κρεμάστηκαν;

Κι άλλοι τόσοι τον αγγαλιάσαν, τον σφάγιασαν μ' ένα σουγιά στο τρίγωνο της ήβης.

Φιλήδονη αθανασία, πες μου το ρήμα σου.

  1. Δε θέλει πολύ.
  2. Το ουρλιαχτό το έχεις, πάρε και λίγο χώμα .
  3. Βούτα τη κραυγή σου μες στη λάσπη.
  4. Στη πλάση τους η γη θα ειπωθεί.
  5. Τα μυρμήγκια αποθηκεύουνε αυτιά.
  6. Κοίτα.
  7. Οι βράχοι έχουν στόμα.

...