.samson rakas 08'

Ο ταξηπότης τσουγκρίζει το ποτήρι του με δύναμη,
σπάζοντας το.
Δεν είναι φυσικό;

Ποτήρια δε τσουγκρίζονται με τοίχους,
μου είπαν θέλει χέρια.
Θα καρτερώ.


Λούνα - Παρκ

Ήρθε στη γειτονιά μου λούνα - παρκ μα δε θα το μνημονεύσω.
Δε θ' αναφέρω τους αστούς που σπεύδουν για το θέαμα,
να μπουν στα συγκρουόμενα,
ν' ανέβουν σε τρενάκια φόβου,
να καβαλήσουν τ' άλογα, τάχα πως καβαλούνε.

Δε θα μιλήσω για όλα αυτά,
για τη σκοποβολή,
- τίποτα δε θα πω -
για τη χαρά τους όταν ευστοχούνε
ούτε για το κουκλάκι όταν κερδίζουν,
και του χαμογελούν καθώς στα μάτια το κοιτούνε
και σκέφτονται:
.............τι πήγε λάθος στη ζωή μου;
Καλύτερα θα είναι αν σωπάσω.

ΔΙΑΠΑΣΩΝ

Του ύπνου μελωδίες στα μεγάφωνα
σε κάθε γειτονιά η ίδια ιστορία:
Η πόλη μας κοιμίζει

Και μοιάζει η πόλη σα μητρόπολη που 'χασε τα παιδιά της.

Γιατί 'μαστε ορφανοί κ' υπνοβατούμε
όπως τα μάτια μας αυτόφωτα
πυγολαμπίζουν στο σκοτάδι.


Και μοιάζει η πόλη σα μητρόπολη που 'χασε τα παιδιά της.


[ Η σκιά ]


το κορίτσι το παχύ
ταδύνατο, το κοραλί
τάσχημο και τόμορφο μαζί
στον ύπνο της μαναζητά.

κι όταν ξυπνάει με ξεχνά
γιατί θεά μέσα στο θέατρο σκιών
ω! δε βρίσκει τη σκιά της.

το χέρι κι ο χαρταετός.
ψηλά θανταμωθούμε.


...