Η μοιρασιά



Ο άνεμος μετακινεί το τόπο μου.
Μια θηλιά στο μέτωπο της νύχτας: σφίγγει.
Στο πέρας του στροβίλου η πατρίδα θα σκιστεί.
Ας γίνει μοιρασιά.

Κλέψτε της τον ύμνο κι αφήστε μου τον ουρανό.
Πάρτε σεις σημαίες κι εγώ τις κορυφές.
Πάρτε και τ’ αγάλματα σ’ αντάλλαγμα τη πέτρα.
Κι όσο για τη Χάρυβδη χαλάλι σας κι αυτή.

Μα προς θεού, αφήστε μου τη Σκύλα.


...