σε κουμπαρά βολεύω
τις αμαρτίες μου απoβραδίς
εγώ είμαι ο δίκαιος

ακουμπώντας τα χείλη στη σχισμή,
ψιθυρίζω τις ανομίες μιας μέρας που παρήλθε

κι ύστερα σαν ξεκολλώ τις παλάμες μου,
ξέρω να επιβιώνω
γιατί γνωρίζω το φετίχ της νέας μέρας

ο ύπνος δε πουλάει κάστανα

...