' Η γενιά μου '




'steel hug' o7


Είμαστε τα παιδιά αρχαιοκάπηλων πατέρων.
Οι βλαστοί μιας σκαμμένης αυλής.

Πώς να παίξεις εκεί;

Σε τρύπες πέφταμε, μέσα σε σκάμματα ματώναμε τα πόδια.

Πάψαμε το κυνηγητό.

Κι ύστερα κρυβόμασταν μέσα σε λάκκους,
έκθετα τα οστά

και μες τα βουητά του τρόμου πάψαμε και το κρυφτό.

Χωρίς παιχνίδι μεγάλωσε η γενιά μου.
Και τι να μας ενώσει μετά,

σκορπίσαμε εδώ κι εκεί.

Γινήκαμε κομμάτια ενός αγγείου,
θραύσματα,

συντρίμμια μελανί,

που 'χουν απάνω πινελιές
ενός ζωγράφου ένδοξου.

Κι η ευκαιρία χάθηκε.

Δε θα κολλήσουνε ποτέ,

και κανείς δε θα μάθει την αναπαράσταση του.

Μα εγώ ξέρω.
Τι απεικόνιζε με ρωτας.
Θα σου πω εγώ τι απεικόνιζε:

' την αυτοκτονία του Αίαντα ' , λοιπόν.
Tου Εξηκία έργο.

Αυτή η γενιά μου.
Τα παιδιά των αρχαιοκάπηλων πατέρων.

Οι ψηλαφητές ανασκαφών λαθραίων.

Οι αυτόχειρες γιοι.

Χωματίστε μας.


...